Ο Κώστας Ανδρέου υπήρξε πολύ γνωστός γλύπτης, ζωγράφος και χαράκτης, ιδιαίτερα στο εξωτερικό, όπου έζησε τα περισσότερα χρόνια της ζωής του, αναπτύσσοντας διεθνή καριέρα.

Γεννημένος στο Sao Paolo της Βραζιλίας (1917) από έλληνες γονείς, είχε εγκατασταθεί με την οικογένεια του στην Αθήνα, το 1925 όπου παρέμεινε μέχρι το 1945, για να επιστρέψει μετά από τη από το 2002 έως το τέλος της ζωής του.

Από την παιδική του ηλικία, ο Κώστας Ανδρέου, διακρίθηκε για το ταλέντο του στη ζωγραφική και επεξεργασία του μαρμάρου. Είχε φοιτήσει αρχικά στη Σχολή Εφαρμοσμένων Τεχνών (1934), διακόπτοντας τις κατοπινές σπουδές του, για να πάρει, αρκετά πρώιμα, ενεργό μέρος στην Αντίσταση κατά των Γερμανών.

Η πρώτη του επιτυχημένη παρουσία στο χώρο της τέχνης, γίνεται με τη συμμετοχή του στην Πανελλήνια έκθεση του 1942, όπου επισημάνθηκε και επιβραβεύτηκε από τους κριτικούς της εποχής.

Το 1945 έφυγε με την περίφημη αποστολή του Γαλλικού Ινστιτούτου (μαζί με άλλους μετέπειτα γνωστούς ανθρώπους του πνεύματος και των τεχνών), με υποτροφία από την Γαλλική Κυβέρνηση μετέβη στο Παρίσι προκειμένου να φοιτήσει στην εκεί Σχολή Καλών Τεχνών και στα Εργαστήρια των διάσημων τότε καλλιτεχνών Gimont (Ζιμόντ) και Janiot (Ζανιώ). Κατά την περίοδο εκείνη, παρουσίασε την πρώτη του ατομική έκθεση στην Πανεπιστημιούπολη του Παρισιού, για το γαλλικό, αλλά και το διεθνές κοινό, το οποίο τον υποδέχθηκε με ενθουσιασμό.

Από το 1947 μέχρι το 1954, υπήρξε συνεργάτης του Le Corbusier, στις αρχιτεκτονικές μακέτες υλοποιώντας τρισδιάστατα το περίφημο Le Modulor, συνεχίζοντας παράλληλα την φιλοτέχνηση των γλυπτών του σε ορείχαλκο, τα οποία αποτέλεσαν τις πρώτες επιτυχημένες απόπειρες ένταξης της έννοιας του χώρου, στη φόρμα τους. Επισημαίνεται ότι από τα μέσα ήδη της δεκαετίας του ’50, διακρίνονται επίσης τόσο η ποιότητα, όσο και η πρωτοτυπία των ζωγραφικών του έργων. Το 1961, δημιούργησε και τα πρώτα του χαρακτικά, ενώ από το 1966 άρχισε παραλλήλως να πραγματοποιεί σκηνικά και κουστούμια για την Όπερα, όπως π.χ., για τον “Δον Κιχώτη” που ανέβηκε στο Θέατρο της Bourges (Μπούρζ). Έκανε ακόμη σκηνογραφικά και ενδυματολογικά έργα για παραστάσεις που ανέβηκαν στις Θεατρικές Σκηνές του Bordeaux (Μπορντώ), της Toulon, ενώ το 1973 συνεργάστηκε με το Γιάννη Ξενάκη στα σκηνικά και στα κοστούμια του έργου του «Νύχτες», με χορογραφία Efrati (Σύγχρονο Θέατρο, Παρίσι).

Το 1967 ο Κώστας Ανδρέου, παρουσίασε τα «αεροστατικά» του γλυπτά, που θεωρούνται ευρηματικά και εντυπωσιακά, όχι μόνο για την εποχή τους, καθώς διατηρούν έντονο το ενδιαφέρον τους ακόμη και σήμερα.

Το 1982 ανατέθηκε στον Κώστα Ανδρέου η Προεδρία για τη Γλυπτική, στο «Φθινοπωρινό Σαλόνι» του Παρισιού και το 1988 ο καλλιτέχνης τιμήθηκε με το βραβείο Antoine Pevsner, που ακόμη και σήμερα δίνεται με αυστηρή επιλογή και σε εξαιρετικές περιπτώσεις.

Το 2000 του απονεμήθηκε, εκ μέρους του Γαλλικού κράτους, η διάκριση της Λεγεώνας της Τιμής. Το 2001 του απονεμήθηκε επίσης ο τίτλος του Commandeur για την Τάξη  των Γραμμάτων και των Τεχνών, ενώ το 2005, (και πάλι από το Γαλλικό κράτος), του απονεμήθηκε ο τίτλος του Officier των Γραμμάτων και των Τεχνών, που δίνεται μόνο σε καλλιτέχνες διεθνούς κύρους.

Με το έργο του Κώστα Ανδρέου έχουν ασχοληθεί σημαντικοί  έλληνες και κυρίως ξένοι θεωρητικοί και κριτικοί τέχνης, ενώ αριθμούν πολλές δεκάδες τα βιβλία και τα άρθρα που έχουν γραφεί για την πολυδιάστατη εικαστική του προσφορά.
Ο Κώστας Ανδρέου εκπροσώπησε το Γαλλικό κράτος στη Biennale της Αμβέρσας (Βέλγιο, 1953). Έλαβε επίσης μέρος στη Biennale της Ολλανδίας (1956), στην Α΄ Biennale Ζωγραφικής και Γλυπτικής Νέων Καλλιτεχνών (Παρίσι, 1957), στη Biennale Χαρακτικής (Λουμπλιάνα Γιουγκοσλαβίας, 1963), στα Παναθήναια της Γλυπτικής που διοργανώθηκαν στην Αθήνα το 1965. Πήρε μέρος στη Biennale της Βενετίας (1966), καθώς επίσης στη Biennale Γλυπτικής της Ιταλίας (1975) και στην Triennale Γλυπτικής της Γαλλίας (Παρίσι, 1978 και 1995).

Με πρωτοβουλία του ίδιου του καλλιτέχνη, δημιουργήθηκε το 2004, το Ίδρυμα Κώστα Ανδρέου, το οποίο θα αναλάβει να διαδώσει ευρύτερα την σημασία των έργων του στην γλυπτική, στην ζωγραφική και στην χαρακτική, ενώ σύμφωνα με την θέληση του δημιουργού, το Ίδρυμα αυτό, κάθε 3ετία, θα βραβεύει, με διεθνή Κριτική Επιτροπή, ταλαντούχους νέους καλλιτέχνες.
Στην Ελλάδα τα έργα του έχουν παρουσιαστεί σε αρκετές εκθέσεις, ανάμεσα στις οποίες είναι εκείνη της Δημοτικής Πινακοθήκης του Δήμου Αθηναίων, του Τελλογλείου Ιδρύματος της Θεσσαλονίκης, ενώ εκκρεμεί μια μεγάλη και αντιπροσωπευτική του έκθεση από το Μουσείο Μπενάκη. Συνολικά ο καλλιτέχνης έχει παρουσιάσει έργα του σε περισσότερες από 70 ατομικές και 150 ομαδικές εκθέσεις, στην Ελλάδα και κυρίως στο εξωτερικό.